Po Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 1996 roku o "Deszczowym żołnierzu" zrobiło się głośno za sprawą przyznanego filmowi przez dziennikarzy tytułu "najgorszego filmu festiwalu". Decyzja ta wzbudziła ogrom polemik i dyskusji w prasie. W obronie filmu wypowiedzieli się m. in. prof. Jan Miodek i Jacek Kuroń. Zupełnie inaczej odebrano film za granicą. Film był dystrybuowany w wielu krajach Europy Zachodniej (m. in. Austria, Niemcy, Szwajcaria), otrzymał nagrody na festiwalu filmowym w Houston, we wpływowym tygodniku "Variety"
- najważniejszym piśmie Hollywood
- ukazała się niezwykle pochlebna recenzja filmu.
- najważniejszym piśmie Hollywood
- ukazała się niezwykle pochlebna recenzja filmu.
Dzieło Saniewskiego to opowieść o honorze i uczciwości, o prawości i odwadze, o pamięci i miłości. To film o tym, co najważniejsze, o wyborach i decyzjach stanowiących o całym późniejszym życiu. Pokazuje względność czasu i pojmowania pewnych zjawisk, które istnieją, choć nie zawsze potrafimy je dostrzec. Akcja rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych: w roku 1949 i w połowie lat 90. Choć między nimi rozciąga się ponad pół wieku, wydarzenia z obu epok jednak się wiążą.
28-letnia prokuratorka, Anna, niespodziewanie łączy ze sobą dwie dawno zamknięte sprawy, odkrywając trzecią, w którą zamieszani są wysocy urzędnicy państwowi. Natychmiast zwierza się z tego Jerzemu, adwokatowi, z którym jest uczuciowo związana. Po wieczornym przyjęciu Jerzy składa jej w czyimś imieniu jednoznaczną propozycję puszczenia nowo odkrytej sprawy w niepamięć w zamian za piękny dom pod Warszawą. Anna jest zaszokowana propozycją i podwójną grą, jaką prowadzi wobec niej przyjaciel. Po gwałtownej kłótni opuszcza Jerzego.Podczas desperackiej jazdy w strugach deszczu omal nie zabija idącego środkiem autostrady młodego mężczyzny. Chłopak niczego nie pamięta, ma przy sobie jedynie kasztan i pistolet, którego się boi. Sądząc, że coś mu grozi, Anna postanawia nieznajomego ukryć. Wiezie go do "ruskiego miasteczka", opustoszałej, otoczonej murem dzielnicy, do niedawna zamieszkałej przez radzieckie wojska. Od pierwszej chwili oboje ulegają wzajemnej fascynacji, która przeradza się w uczucie. Chcąc mężczyźnie pomóc, dziewczyna podejmuje gorączkowe próby poznania prawdy o nim, odkrycia jego tajemnicy. Wszystko inne przestaje mieć dla niej jakiekolwiek znaczenie. Wciąż trafia jednak na fałszywe tropy. Pozostaje ostatnia możliwość: ukrywany chłopak to uciekinier z wojska. Żandarmeria skłonna jest jej pomóc, lecz żąda fotografii domniemanego dezertera. W plenerze opustoszałego miasteczka, gdy Anna robi mu zdjęcia, chłopak przypomina sobie nagle nazwisko właściciela pistoletu. Dziewczyna jest wstrząśnięta - to dobrze jej znane nazwisko wydaje się być właściwym tropem, kluczem do pamięci nieznajomego i jego tożsamości. Dziewczyna jedzie do domu na przedmieściu. Na drzwiach widnieje tabliczka z imieniem i nazwiskiem, które przed chwilą usłyszała.
I oto zdjęcie chłopaka staje się nieoczekiwanie kluczem
do pamięci kogoś zupełnie innego - człowieka,
I oto zdjęcie chłopaka staje się nieoczekiwanie kluczem
do pamięci kogoś zupełnie innego - człowieka,
który pragnął zapomnieć... Całkiem po prostu!
 | @DPolskie |
