"C.K. Dezerterzy" pojawili się na ekranach polskich kin w okresie komediowej "posuchy". Rok 1918. Do małego garnizonu gdzieś na węgierskiej prowincji przybywa nowy zastępca dowódcy - oberleutnant von Nogay, pewny siebie Austriak, gorąco pragnący uczynić ze stacjonującej tu wielonarodowościowej zbieraniny dekowników i maruderów doborową kompanię prawdziwych żołnierzy c.k. armii. Nowo przybyły zwraca szczególną uwagę na osobników "podejrzanych politycznie". Jest wśród nich młody Polak - szeregowiec Jan Kaniowski, zwany Kanią, człowiek obdarzony niezwykłym sprytem. To on, rozpowiadając wokół o ranie, która pozbawiła go męskości, zyskał zaufanie właścicielki miejscowego domu publicznego, znajdując w ten sposób drogę do łóżka pięknej Mitzi, jej córki. On też - wraz z Węgrem Benedekiem - planuje operację "Pierzyna", czyli dezercję. Haber, żydowski krawiec z Wiednia, służący w garnizonie jako kancelista, domyśla się zamierzeń przyjaciół. Jako swój udział w operacji wnosi czyste blankiety rozkazów wyjazdu, niezbędnych w podróży po monarchii austro-węgierskiej. Ale na eskapadę potrzebne są pieniądze. Kania zdobywa je podczas patroli, zatrzymując przyjezdnych bywalców restauracji oraz domu publicznego i odkrywając ich niezwykłe podobieństwo do poszukiwanych szpiegów. By uniknąć dalszych indagacji na odwachu, szacowni obywatele wykupują się obfitą zawartością swych portfeli. Podczas jednego z patroli zatrzymanym "szpiegiem" okazuje się major kontrwywiadu. Kania zostaje wezwany do kapitana Wagnera, dowódcy kompanii, ale zamiast spodziewanej kary ma zostać odznaczony za czujność...
 | @DPolskie |
