Rewizja osobista - Polski film psychologiczny z 1972 roku

REWIZJA OSOBISTA

Skromny film psychologiczny, zrealizowany przez reżysersko - operatorski duet Andrzej Kostenko - Witold Leszczyński, wsławiony m.in. znakomitym "Żywotem Mateusza".

"Rewizja osobista" przypomina nieco stylistyką spektakl Teatru Telewizji. Akcja toczy się w ciągu kilku godzin w komorze celnej, gdzieś na południu Polski. Pani Basia, jej czternastoletni syn Piotr 
i siedemnastoletnia kuzynka Krystyna wracają z Zachodu do kraju. Ich obszerny "Fiat" w kolorze bahama - yellow wyładowany jest po brzegi ubraniami, używkami i produktami codziennego użytku, wyprodukowanymi w państwach kapitalistycznych. Obie panie gotowe są na wiele, by jakoś przewieźć wszystko przez granicę. Czeka je wszakże niezwykle przykra niespodzianka. Szef komory celnej okazuje się służbistą, obarczonym "skazą" zgoła szokującej uczciwości. Od razu widzi z kim ma do czynienia i - grzecznie, acz stanowczo - zarządza rewizję osobistą turystek. Z oczywistych względów będzie ona jednak możliwa dopiero podczas następnej zmiany, pod nadzorem urzędniczki celnej. Basia i Krysia mają więc kilka godzin na przebłaganie naczelnika, by odwołał swą decyzję. Starsza z kobiet próbuje go "zmiękczyć" przy pomocy łapówek, próśb, a wreszcie gróźb (ma wpływowego męża). Młodsza, świadoma swojej bujnie rozkwitającej kobiecości, stara się uwieść praktykanta Łukasza, "prawą rękę" szefa. O ile jednak jej wysiłki kończą się sukcesem w pobliskich zaroślach, o tyle coraz bardziej rozpaczliwe zabiegi pani Basi spełzają na niczym. Wówczas zdesperowana kobieta wzywa przez telefon "wiele mogącego" małżonka. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że jej urągające godności zachowanie z rosnącym gniewem obserwuje syn Piotr.

Plenery: Jeżów Sudecki k. Jeleniej Góry.

Żeby wiedzieć o każdym filmie, zapisz się na Kino z dawnych lat poprzez swój email

Powrót do listy wszystkich filmów

Yokmok - Polski film psychologiczny z 1963 roku

Dzieje byłego oficera marynarki: który po wojnie szukając spokoju ukrywa swoją przeszłość, co budzi nieufność władz; prawdziwa wartość bohatera ujawnia się w momencie zagrożenia budowanego właśnie falochronu. Były kapitan Żeglugi Wielkiej, Klimecki, więzień oflagu, pracuje w małym porcie nadbałtyckim, ukrywając swą przeszłość i używając innego nazwiska. Miejscowi przedstawiciele władzy są wobec niego nieufni, zrozumienie znajduje tylko u kapitana portu, który ceni w nim dobrego fachowca, oraz u sieroty Pietrka, z którym mieszka w zniszczonym żaglowcu "Yokmok". Klimecki chce doprowadzić statek do stanu używalności. Poświęci go jednak, gdy fale zagrożą zniszczeniem budowanego falochronu.

Żeby wiedzieć o każdym filmie, zapisz się na Kino z dawnych lat poprzez swój email

Powrót do listy wszystkich filmów

Pięciu - Polski film psychologiczny z 1964 roku

Pięciu

Historyczna panorama dziejów Śląska od okresu powstań 
po współczesność ukazana poprzez losy dwóch starszych górników oraz współczesne krótkie dzieje trzech chłopców z różnych środowisk społecznych: konfrontacja charakterów i postaw całej piątki w obliczu niebezpieczeństwa podczas katastrofy w kopalni.

Pięciu górników zostaje zasypanych w kopalni. Najstarszy, 
były powstaniec śląski, Wala, podejmuje próbę wydostania się. Kalus przeżywa jeszcze raz czas wojny, 
kiedy to w Afryce przeszedł 
do aliantów i był przypadkowym sprawcą śmierci syna Wali. 
Ryśka opuściła jego ukochana, Edyta, jutro wyjeżdża do NRF. Dwaj pozostali to młodzi chłopcy - Kazik pochodzi ze wsi, Staszek - z Warszawy. Kalus umiera, w czasie odpalenia ładunku wybuchowego Wala ginie. Ale pozostali zostają uratowani.

Żeby wiedzieć o każdym filmie, zapisz się na Kino z dawnych lat poprzez swój email

Powrót do listy wszystkich filmów

Ostatni dzwonek - Polski film psychologiczny z 1989 roku

Klasa IV a, postrach grona nauczycielskiego prowincjonalnej szkoły średniej, wzbogaca się o nowego ucznia, Krzysztofa Buka. Chłopak został wyrzucony z jednego z gdańskich liceów za roznoszenie ulotek. Początkowo Nowy jest przyjmowany z nieufnością, tym bardziej, że bez entuzjazmu odnosi się do tradycyjnych już klasowych wygłupów i złośliwości czynionych nauczycielom. Zaskarbia sobie przyjaźń klasy, kiedy niesłusznie oskarżony przez nich o donosicielstwo bierze na siebie - wobec dyrektora Wronackiego - winę za kolejny ich wyczyn. Czwartej "a", dzięki poparciu ich młodej wychowawczyni "Meluzyny", udaje się wywalczyć zgodę na wycieczkę. Wspólny wypad za miasto jeszcze mocniej integruje uczniów. Podczas wycieczki powstaje pomysł zorganizowania w szkole teatru. "Meluzyna" ma pomóc w realizacji spektaklu opracowując oprawę muzyczną. Władze szkoły, z jej szarą eminencją, wicedyrektorem Jakubowskim na czele, stawiają silny opór, nie udostępniając pomieszczeń szkolnych na próby. Młodzi wywalczają salę podstępem, rozpuszczając słuchy o zorganizowaniu teatru przy kościele. Po wizycie dyrektora Wronackiego na jednej z prób, ich sala zostaje zamknięta pod pretekstem remontu. Ponieważ zbliża się termin selekcji na Festiwal Młodego Teatru w Gdańsku, młodzi wpadają na pomysł nagrania fragmentów spektaklu na taśmę wideo, organizując w mieście uliczny happening. Wkrótce zostają zakwalifikowani na festiwal. Przyjaciel "Nowego", "Świr", chłopak wrażliwy i do tej pory bardzo osamotniony, podsłuchuje w domu cyniczną rozmowę swojego ojca i Jakubowskiego na temat potrzeby wyszukiwania przywódców grupy i usuwania ich. Takim przywódcą, według Jakubowskiego, zasługującym na likwidację jest "Nowy". Następnego dnia "Świr" zamyka się w radiowęźle szkolnym i nadaje stamtąd rozpaczliwe komunikaty. Prosto ze szkoły odwożą go do szpitala dla umysłowo chorych. Klasa przeżywa to boleśnie, tym bardziej że "Świr", świetnie śpiewający i grający na gitarze, był prawdziwą podporą ich teatru. W dniu występu na festiwalu chłopakowi udaje się uciec ze szpitala i wziąć udział w spektaklu. IV a odnosi wielki sukces. Spektakl "Lekcja historii", oparty na tekstach oficjalnych komunikatów prasowych, otrzymuje Grand Prix. Tutaj, w Gdańsku, znajduje również spełnienie długo z obu stron ukrywane wzajemne uczucie "Nowego" i "Meluzyny". Zdarza się jednak również przykry incydent. Tuż po występie do garderoby wdziera się ojciec "Świra", by go zabrać z powrotem do szpitala. W czasie pisemnego egzaminu na maturze "Świr" zamyka się w dyżurce i odkręca gaz. Dzwonek obwieszczający koniec egzaminu powoduje eksplozję i śmierć "Świra". Na ustnym z historii Jakubowski złośliwie "obcina" "Nowego" wbrew sprzeciwom pozostałych członków komisji egzaminacyjnej. "Meluzyna" na znak protestu zwalnia się ze szkoły. Po wakacjach klasa spotyka się w lesie, gdzie kiedyś spędzili dzień na wycieczce. Dzielą się nowinami: na festiwal teatralny do Amsterdamu pojadą zamiast nich zdobywcy drugiej nagrody, dyrektorem szkoły po odejściu na emeryturę Wronackiego został Jakubowski. Siedząca wokół ogniska młodzież zostaje napadnięta i pobita przez "naganiaczy" 
z odbywającego się w pobliżu polowania.

Plenery: Gdańsk (Dworzec Główny).

Żeby wiedzieć o każdym filmie, zapisz się na Kino z dawnych lat poprzez swój email

Nasz Twitter: @DPolskie 

Połącz się z nami

@DPolskie

Powrót do listy wszystkich filmów